27 februari 2016

SAAI?

Al drie weken zonder poezen. Een saaie bedoening. Ik krijg nog wel regelmatig leuke berichtjes van Duumke en Pietsie. En ook nog over andere pleegkittens die hier hebben gelogeerd. Dat laatste was gisteren weer het geval. Maar of dat nu leuk was…?

Zieke kat

Iemand uit onze straat kwam me roepen bij een kat die al de hele middag bij haar op de binnenplaats lag. Het was best koud, dus vreemd dat hij niet van zijn plaats kwam. Aangezien de vindster, zoals ze zelf zei, geen kattenmens is kwam ze bij mij terecht. Ze vermoedde dat de kat zwaar ziek was. Vanwege een flinke griep kleedde ik me warm aan en gewapend met een vervoersmandje en een paar tuinhandschoenen benaderde ik de kat voorzichtig. Die tuinhandschoenen had ik waarschijnlijk wel nodig, want de zwarte kat zou best wel eens één van de zeven verwilderde katten kunnen zijn die hier in de buurt leven. De kat liet zich redelijk pakken en sleepte met een achterpoot (verlamd?).Toen hij eenmaal bij ons binnen stond begon er iets te dagen. Het zou toch niet een van de twee zwarte katten van onze buurman zijn? Ik vind het altijd moeilijk om zwarte katten uit elkaar te houden. Als er nog een beetje wit aan zit kun je nog een onderscheid maken, maar deze was helemaal zwart. Toch maar snel even de buurman gebeld, die helaas niet opnam.

Jawel, een chip!

Gelukkig kon ik bij een dierenarts terecht en daar keken we of hij gechipt was. En jawel hoor, het was Boosie! Gelukkig nam mijn buurman de telefoon op en na mijn verhaal racete hij op de fiets naar de kliniek. De dierenarts constateerde dat de achterpoot van Boosie gebroken was en dat hij naar een orthopeed zou moeten omdat er waarschijnlijk een pen in de poot aangebracht zou worden. Het was fijn dat buurman Wouter en Boosie direct in IJzendijke terecht konden. Boosie wordt morgen geopereerd en dan zal het, met de nodige rust en pijnstilling, vast goedkomen.

Buurman en Buurman

Het toeval wil dat ik deze kat, samen met z’n kameraadje Bizzy, lange tijd in huis heb gehad als pleegkitten. De buurman zag ze regelmatig en was er direct weg van. Dus die twee zijn sindsdien onze buurmannen geworden. We noemen ze ook zo, want ze zijn bijna niet van elkaar te onderscheiden en dan bekt Buurman en Buurman wel makkelijk als je het over ze hebt. Buurman Wouter heeft inmiddels al heel wat met die twee meegemaakt. Het zijn een stelletje acrobaten! Ik heb ook al een keer een verhaal over hen geschreven voor het kattenmagazine Majesteit. Er is altijd wel wat aan de hand met die twee ondernemers!

Wederom een logeerpartij

Boosie komt hier revalideren. Aangezien buurman Wouter werkt kan hij er geen oog op houden en de geopereerde Boosie heeft natuurlijk benchrust en verzorging nodig. Dus nu komt hij hier voor de tweede keer logeren! We gaan ‘m eens flink verwennen!

12 februari 2016

Afscheidsbrief van Duumke en Pietsie

 

Sinds een aantal dagen wonen we in Gouda. Daarvoor moesten we eerst  heel lang in een mand mee in de auto. We waren wel wat nerveus, ook toen we in het nieuwe huis aan kwamen. Daarom zijn we nog maar even in de mand blijven zitten. Maar ja, we zijn wel erg nieuwsgierig, dus lang hielden we dat niet vol. Als we dachten dat de nieuwe baasjes niet keken, kwamen we uit ons mandje en liepen we stiekem de trap een paar treden op. Uiteindelijk werden we gesnapt en zijn we het mandje maar niet meer in gegaan. Na wat wennen vinden we het hier best heel leuk. Lekker eten, eigen kamer, grote klimpaal waar we onze nageltjes aan kunnen scherpen en waar we op kunnen zitten om naar buiten te kijken.

Onze ontdekkingsreis zijn we voorzichtig begonnen, maar inmiddels lopen we door het hele huis en we hebben al heel wat afgestruind in huis. Trap op, trap af, overal een beetje kijken en snuffelen. En dat maakt behoorlijk hongerig, dus het is iedere keer ‘aanvalluh’… En af en toe vallen we gewoon op de trap in slaap. De trap is lekker zacht en we kunnen dan naar beneden en naar boven gluren. Dan kunnen we precies zien of de nieuwe baasjes  naar ons kijken en of ze met wat lekkers komen. Ook is de trap een leuke schommel, met onze voorpootjes aan een traptree hangen en dan lekker gaan. Als de nieuwe baasjes ons aaien en met ons kroelen, zetten we ook onze ‘motortjes’ aan. Dat doen we ook als we ’s avonds bij hen op schoot klimmen. Weten zij ook dat we dat fijn vinden. 

We hebben het reuze naar ons zin gehad in Middelburg, maar het lijkt net of we hier al heel lang wonen. We vinden het hier gewoon fijn en in Middelburg kunnen nu andere kleine katjes groter groeien. Wij zijn in ieder geval heel blij geweest met alle zorgen en aandacht die wij van iedereen in de afgelopen weken hebben gekregen. Heel veel dank hiervoor en voor iedereen een hele dikke knuffel. En, als jullie in de buurt van Gouda komen dan mogen jullie altijd bij ons komen kijken.

Duumke en Pietsie

6 februari 2016

AFSCHEID

 

Vandaag was het zover. De dames zijn verhuisd naar hun definitieve bestemming. En wát voor een!
Duumke en Pietsie hebben twee super-baasjes gevonden en krijgen alles wat ze nodig hebben, maar bovenal: heel veel liefde en aandacht.
We missen ze nu al, maar dat is ook niet zo gek na zestien weken intensief contact. De gehandicapte kittens zijn uitgegroeid tot volwaardig functionerende (ondeugende) pubers. Alleen als je héél goed kijkt zie je dat bij Duumke de pootjes iets afwijkend zijn. Wát een verschil met zestien weken geleden!
Over de nieuw avonturen van Duumke en Pietsie in Gouda zullen we zeker nog wat horen, zo hebben de nieuwe baasjes beloofd. We kijken er naar uit!

22 januari 2016

Elsje is vertrokken

 

Elsje is alweer een poosje bij haar nieuwe baasjes en dat bevalt heel goed van beide kanten.
Ze woont tegenwoordig in Biervliet (Zws. Vlaanderen) en heeft zich snel aangepast. De baasjes sturen enthousiaste verhalen, altijd leuk om nog eens iets te horen over een voormalig pleegkitten. De wond, die Elsje had opgelopen door een hondenbeet, was helemaal genezen toen ze vertrok. En gelukkig heeft ze er verder geen gevolgen aan overgehouden. Voorwaarde was wel, dat ze niet bij een hond geplaatst zou worden, want hoe zou ze op zo’n huisgenoot reageren na het opgelopen trauma? Dat risico wilden we niet nemen.
Duumke en Pietsie zijn dus weer met z’n tweetjes. Vandaag kwamen de toekomstige baasjes weer op visite. Die hebben hun hele huis én tuin al ingericht op de komst van de nieuwe huisgenootjes. Nog twee weken, dan gaan onze pleegkittens naar hun definitieve home. Het zal wel heel stil zijn, want ze hebben hier dan zo’n achttien weken gewoond.

2 januari 2016

En dan is het ineens 2016. De kittens hebben het vuurwerk goed doorstaan. Af en toe doken ze even onder de stoelen, want sommige knallen waren wel erg hard! De tv werd er regelmatig door overstemd.
Duumke, Pietsie en Els hebben de afgelopen week weer veel bekijks gehad. De raam-hangmatjes zijn en blijven een groot succes. Al slapend voor het raam maakt het drietal óók nog eens reclame voor het asiel. Want we krijgen regelmatig vragen over hen van voorbijgangers. Als we onze straat inlopen zien we het al: er staan weer mensen voor ons huis naar de kittens te kijken.Zo zijn er de ‘vaste’ voorbijgangers die van de fiets afstappen, of ouders, die vanwege de kinderen niet zomaar voorbij kunnen lopen zonder eerst uitgebreid gekeken te hebben. De drie zijn al ontelbare keren op foto of film gezet door kattenvrienden. Die beelden zijn zo langzamerhand de hele wereld over gegaan, tot in Japan aan toe!

Soms vraagt men of we het niet vervelend vinden, al die mensen voor het raam. Nee hoor, alleen maar leuk, mensen die ook van katten houden. Gisteren was het weer zover. We kwamen de straat in en hoorden een mevrouw zeggen: “O kijk, ze zijn alwéér gegroeid!” Bij de voordeur hadden we een heel gesprek over de kittens. Mensen gaan dan ook over hun eigen dieren vertellen, leuk!Een meneer vertelde ons dat het hele kantoor waar hij werkt iedere morgen kijkt of er weer kittenpootjes-nieuws op deze blog staat. Zodat (zo zei hij) er van werken niet veel meer komt…

30 december 2015

LIlLEPLUT

Daar zat ze, in de bak met Droppar, in een bekend woonwarenhuis (dat met die beroemde balletjes).
Ze hoorde daar duidelijk niet thuis, tussen de opbergartikelen die helemaal niets met haar van doen hadden. Lilleplut heette ze, zo stond op het label waar ook haar wasvoorschrift  op was afgedrukt. Was ze meegenomen door een enthousiaste koper? Misschien voor een neefje, of wellicht voor de bezoeker zelf?

Ze zag er gloednieuw uit, niet plakkerig of verfomfaaid. Dus ook niet per ongeluk achtergelaten door een kindje, dat haar liefste bezit in de bak met Droppar geparkeerd had.
Lilleplut keek me aan, licht verwijtend. Iemand hoefde haar dus niet meer; had zich bedacht: Toch maar niet, het winkelwagentje zal al zo vol met Ekbo, Bladis en Fjalla. En de afdeling waar Lilleput aanvankelijk enthousiast van was meegenomen was zo’n eind weg. Geen zin om terug te lopen.
Toen even niemand keek belandde Lilleplut in de bak waar ze niets te zoeken had: Daar zat ze te wachten, te wachten, tot…

24 december 2015

Prettige feestdagen van Duumke, Pietsie en Elsje

 

  

 

18 december 2015

“We moeten er nog wel even aan wennen, aan ons nieuwe huisgenootje. Dat doen we door lekker te brommen tegen haar. Elsje trekt zich helemaal niets van ons aan. Die pikt gewoon ons schoot-plekje in!
Nou is Elsje (ze is gevonden in de Elzenlaan) wel een tikje zielig. Eigenlijk moeten we er wel een beetje medelijden mee hebben, want zij is gebeten door een hond! Terwijl ze toch reuze aardig doet, snap jij het?
Onze pleegouders zijn druk in de weer met pilletjes, het spoelen van de wond en lekkere hapjes voor de zieke (die wij ook krijgen want anders worden we nóg jaloerser).

Elsje moet zich rustig houden, want ze heeft een dikke voorpoot en loopt mank. Zijn onze pootjes eindelijk goed, komt er wéér iets langs met een gek pootje!”

16 december 2015

 Duumke en Pietsie vertellen:

 

“Het was een bijzondere dag vandaag. We kregen een echtpaar op bezoek, helemaal uit Gouda, speciaal voor ons!
Ze hadden onze blog gelezen en waren gelijk een beetje verliefd geworden. Natuurlijk lieten we ons van onze beste kant zien en het klikte direct! Nu kan dat natuurlijk niet anders bij echte dierenvrienden, die ook al geruime tijd een kattenhok in ons dierenasiel sponseren.Voorlopig blijven we nog even zitten waar we zitten, want onze nieuwe baasjes gaan eerst met vakantie.

Toen we nog zaten te bekomen van alle emoties werd er gebeld door het asiel. En een uur later hadden we er een vriendinnetje bij. Nou ja….vriendinnetje…

15 december 2015

Teun woont alweer een tijdje bij zijn nieuwe baasjes en zijn kameraadje Pim. De baasjes houden ons op de hoogte. Het was in ’t begin even wennen voor Pim en Teun. De verhoudingen moesten eerst even worden vastgesteld…

Nu gaat het al een stuk beter zoals in het filmpje te zien is.









Veel plezier Pim en Teun
en een lang en gelukkig leven gewenst!

11 december 2015

Duumke en Pietsie zijn nu met z’n tweetjes. Broer Teun woont inmiddels bij kater Pim. Ook Jura, de moeder van de drie, is vanuit het asiel geplaatst en heeft een fijn thuis gevonden, net als Teun.

Het afscheid van Teun. 

De zusjes zijn er zo langzamerhand ook aan toe om te vertrekken. Niet dat we daar nu op zitten te wachten, maar ja…straks komen er misschien wel weer nieuwe poezen die extra zorg nodig hebben.
De dametjes worden wel samen geplaatst, want ze zijn erg aan elkaar verknocht. Als Duumke haar zus even uit het oog verliest maakt ze dat luid en duidelijk kenbaar!
Met de pootjes gaat het goed. Nog een paar treetjes en Duumke zit óók bovenaan de trap!

Moeder Jura

3 december 2015

Vandaag zijn we naar het dierenartsspreekuur in het asiel geweest. De kittens zijn nog een keertje nagekeken en ook ingeënt en gechipt. De dierenarts was tevreden en wij natuurlijk ook!
Pietsie kan sinds vandaag ook de trap op. Het wordt druk in de slaapkamer! Nu Duumke nog, die oefent dapper tree voor tree. Zij is wat langzamer dan de anderen, maar ze komt er wel want ze is pittig en vasthoudend.

Teun is besproken. Hij gaat binnenkort naar zijn nieuwe thuis en wordt het speelkameraadje van de jonge kater Pim. We zullen hem missen, maar hij krijgt leuke baasjes en dat is het belangrijkst!

2 december 2015

Dit nieuwe speelgoedje zat in de schoen van Pietsie. De zussen vinden het een interessant ‘mep-beestje’. Teun daarentegen houdt zich een beetje op de vlakte. Hij is, zoals het een echte kater betaamt, wat minder stoer dan zijn zussen.

Wat hij inmiddels, als eerste van de drie, wél heeft geleerd is traplopen. Want eenmaal boven wacht zijn beloning: een heerlijk zacht bed!


Duumke gebruikt haar grote broer voorlopig als hoofdkussen. Zo te zien ligt dat goed!

27 november 2015

Dit vrolijke tafereeltje trof ik aan na -even weg geweest-

Inmiddels zijn  Duumke, Pietsie en Teun échte kittens, met alle streken die daarbij horen. Duumke’s linkerpootje (het minst goede) doet, ondanks de afwijkende stand, dapper mee. Ze rust wel wat meer dan de andere twee. Lekker tegen de radiator, mmmm!

18 november 2016

“ALLES SAL REG KOM” 

Héé, hebben jullie mijn ‘nieuwe’ pootjes al gezien? Ik steek ze hierbij even uit, zodat goed zichtbaar is dat ze weer aardig recht staan!
De dierenarts was héél tevreden toen ik, samen met mijn zus Pietsie, voor controle kwam.

Ze vond het ook fijn dat er destijds een goede beslissing is genomen:

Niet inslapen, maar proberen het probleem te verhelpen.
Bij Pietsie kun je helemaal niet meer zien dat er iets ‘aan de poot’ was. Bij mij nog een klein beetje. En die gekke krulstaartjes van ons? Die houden we gewoon, die zijn uniek!
Pootjes van Duumke!

16 november 2015

HEE, ZIE JIJ DAT OOK? 

Sinterklaas is weer in het land en iedereen is natuurlijk blij dat hij en zijn pieten gezond en wel gearriveerd zijn!
Duumke, Pietsie en Teun kijken regelmatig door het raam of ze misschien pieten op het dak zien. Spannend allemaal!

Om de Sint te laten weten dat zij hier wonen hebben ze iets op het raam bevestigd.

14 november 2015

HERFST

Spannend, zo tussen die ritselende blaadjes! Teun, Pietsie en Duumke zetten vandaag hun eerste stapjes in ‘de grote wijde wereld’. Dat is leuk, maar ook een beetje eng. De patio is een heerlijk speelterrein: veilig, want helemaal ommuurd, dus een prima kittenspeelplaats.

12 november 2015

GOED NIEUWS

Duumke’s kniekousjes waren gisteren weer afgezakt, dus er moest iets gebeuren. Na overleg met de dierenkliniek mocht ik ze er zelf afhalen en kijken hoe ’t verder ging.
Omdat er net een collega pleegouder op bezoek was, konden we samen de spalkjes lospeuteren. In ’t begin was het vreselijk wennen voor Duumke. De doorbloeding in de pootjes moest natuurlijk op gang komen en de beenspieren waren nog zwak. Duumke was er een beetje beduusd van en hupte als een kangoeroe heen en weer: Wat moest ze met die twee gekke stokjes?

Sinds vanochtend doet de dame alweer een rondje door de kamer op vier poten. Ze heeft de stokjes vannacht eens een flinke opknapbeurt gegeven. Die zien er nu een stuk beter uit; het zijn weer gewone kittenpootjes geworden. Af en toe trekt ze zelfs een sprintje. Nu maar goed oefenen!

6 november 2015

TEUN IS ER OOK NOG

Vandaag staat Teun eens in het middelpunt. Alle aandacht gaat op deze blog steeds maar naar zijn zusjes uit. Dus nu is de heer uit het gezelschap eens aan de beurt. Teun is een echte kater, lief, knuffelig, en af en toe behoorlijk wild naar zijn zussen. Hij trekt zich weinig aan van hun handicap en springt vanuit een hinderlaag voortdurend bovenop die twee. Nou trekken Duumke en Pietsie zich daar weinig van aan, maar het gaat er soms behoorlijk ruig aan toe. Duumke is, in tegenstelling tot de anderen, wel vaker in haar mandje te vinden. Je merkt dat ze sneller vermoeid raakt dan de rest: logisch met twee van die ‘kniekousjes’ als ballast.Teuntje kan al veel meer dan Pietsie en Duumke. Hij klimt in en uit het campingbedje. Dat doen zijn zussen hem nog niet na! Ook kan hij de traptreetjes naar de keuken op en af, want…de keuken is natuurlijk hét eetcentrum!

Teun heeft, zoals ik al eerder vertelde, nóg een favoriete bezigheid: slapen. Heerlijk als je zo ontspannen kunt liggen!

5 november 2015

BLAUW, ROOD EN TOCH WEER BLAUW

Wat zou er nu weer over ons geschreven gaan worden?

De kleur rood en de associatie met Kerst werd door de dames niet zo op prijs gesteld. Tenslotte is Sinterklaas nog niet eens in het land.
Pietsie had de ochtend na het aanbrengen van het rode steunverband de boel zelf maar verwijderd. En Duumke liep met een paar afgezakte ‘slobkousjes’ rond. Die twee kunnen lekker tekeergaan!
Dat werd gisteren dus weer een ritje naar de dierenkliniek, iets wat de dames nu niet direct voor ogen hadden met hun actie!
Na overleg tussen de behandelende dierenartsen werd besloten om Pietsie maar niet opnieuw in te spalken. Haar pootje was inmiddels toch aardig in de juiste stand gegroeid. Duumke moest er nog wel aan geloven. Zij huppelt nu weer rond met de vertrouwde kleur blauw.

3 november 2015

SPANNEND

Vandaag was een belangrijke en spannende dag: het gips ging eraf. Natuurlijk waren we erg benieuwd hoe de pootjes er uit zouden zien. In ieder geval erg dun, maar dat is logisch na ruim 14 dagen met de spalkjes. Bij Pietsie was alles in orde en keurig recht gegroeid. Duumke’s linkerpootje is nog niet helemaal oké, het rechterpootje ziet er prima uit. Maar volgens de dierenarts kan de andere poot ook nog bijtrekken. De dametjes hebben tussen de bedrijven door nog een manicure gehad van de assistente.

Ze kunnen hun nageltjes natuurlijk niet zelf bijhouden. Ook dit keer gedroegen ze zich voorbeeldig en gaven geen kik.

Toen we thuiskwamen waren ze wel heel moe van alle indrukken.
We gaan vol goede moed verder, dit keer met mooie, roodkleurige steunverbanden, ook weer voor 14 dagen. Zo komen we alvast in kerstsfee

26 oktober 2015

Teun kan uit het kinder-campingbedje klimmen! Hij laat zich vervolgens met een plof op de grond vallen. Wel erg hoog, dus nu liggen er kussens op de vloer voor meneer.

Duumke en Pietsie kijken jaloers toe: “Waarom hebben wij nu van die stomme dingen aan onze pootjes?”
Klimmen zit er nog niet in voor deze twee, maar het lopen gaat steeds beter. Er wordt af en toe zelfs een sprintje getrokken als de dames in een jolige bui zijn.

De kattenbak wordt volop gebruikt door alle drie. Vandaag nog maar eens een keer ontwormen, want dat is wel nodig!

23 oktober 2015

Gisteren naar de dierenarts geweest voor controle. Bij Duumke waren de spalkjes een beetje afgezakt, dus dat moest opnieuw. Bij Pietsie zat alles nog op z’n plaats. Duumke loopt nu een stuk beter. En ’s avonds stond ineens haar staartje fier rechtop! Het was zogezegd -uit de krul- gekomen. Pietsie heeft nog steeds het grappige krulstaartje, maar misschien verandert dat ook nog wel.

De vaardigheden van het drietal gaan vooruit en de slaap-periodes worden steeds korter.

Teun is nog steeds de koploper. Hij is de kamer al helemaal aan het verkennen en holt achter me aan als ik voorbij loop.Hij eet ook al kittenbrokjes. Vandaag eens proberen of de dames ook iets van vast voer willen proberen.

21 oktober 2015

Het gaat goed met de kittens! Sinds een paar dagen zitten ze in het kindercampingbedje in de huiskamer. Veel gezelliger en ook ruimer. Die ruimte hadden ze wel nodig, zeker Teun, die qua ontwikkeling toch wat voorloopt en nu al ‘op onderzoek’ gaat. De dames Duumke en Pietsie kunnen zich aardig redden met ‘de pootjes’. Af en toe rollen ze nog om, maar daar laten ze zich niet door weerhouden. Ze klimmen zelfs al in de kattenbak en kiezen steeds voor de bak met de hoge instap, terwijl er, speciaal voor hen, een met lage instap naast staat! Lekker eigenwijs dus. 

Teun weet al precies waar de kattenbak voor dient, zijn zusjes nog niet.
De karaktertjes worden ook al goed duidelijk. Pietsie is de aandachttrekster. Zij heeft de grootste mond. Als ik voorbij loop zet ze een keel op: Aandacht én eten is de boodschap! Teun is een boefje die van lekker kliederen en onderzoeken houdt. Hij vindt het maar niks om schoongepoetst te worden.
Duumke is de rustigste (en misschien ook wel de slimste) van het stel.
Morgen even voor controle naar het asiel tijdens het dierenartsenspreekuur. Autorijden is voor het drietal ook al een gewoonte geworden. Zo leren ze er steeds wat bij.

15 oktober 2015

Vandaag is het zover. De zusjes worden door dierenarts Anne en assistente Mariëlle met veel gepriegel in het gips ‘geholpen’. Met minuscule stukjes tape, watten, gips en pleister worden spalkjes gefabriceerd. Duumke en Pietsie zijn erg braaf en vallen na de behandeling als een blok in slaap.

Broer Teun is thuisgebleven. Ik dacht daar goed aan te doen, maar toen ik weer thuiskwam na de ‘operatie’ bleek het tegendeel waar. Teun schreeuwde de hele boel bij elkaar en was niet tot bedaren te brengen.

Hij miste Duumke en Pietsie heel erg, zelfs zo, dat ik hem maar met moeite aan het drinken kreeg. Toen hij zich er helemaal van verzekerd had dat zijn zusjes écht weer terug waren kalmeerde hij gelukkig.

Proberen maar!

En nu is het afwachten. In ieder geval veertien dagen. Duumke en Pietsie scharrelen voorzichtig rond met hun blauwe ‘bokshandschoentjes’ Als dat goed blijft gaan en de spalkjes blijven zitten moet er daarna nog een ander soort spalkje om, óók weer voor 14 dagen. Het is de bedoeling dat de pootjes op deze manier weer in een normale stand groeien. In de tussentijd gaan we regelmatig terug voor controle. Spannend! En wat geweldig dat iedereen zich zo inzet en meeleeft!

12 oktober 2015

Dierenarts Steven van dierenkliniek de Ark vertelt dat hij deze verschijnselen eerder heeft gezien bij pups en kalveren. De prognose is goed. Dat is een hele opluchting, want eerlijk gezegd had ik er niet veel hoop op. Afgesproken wordt dat de poesjes een spalkje krijgen. Daar ondervinden ze wel wat hinder van, maar de ervaring heeft geleerd dat kittens zich niet veel aantrekken van een handicap.

10 oktober 2015

Dit zijn Duumke, Pietsie en Teuntje

Gehandicapte kittens
Dit verhaal gaat over drie gevonden kittens, waarvan er twee ter wereld kwamen met een handicap. De poesjes Duumke en Pietsie werden, samen met broer Teun in een tuin aangetroffen en opgehaald door de dierenambulance die hen vervolgens naar een pleeggezin bracht.

De moederpoes, die een paar uur later door middel van een kooi werd gevangen, wilde ondanks diverse pogingen de kittens niet meer laten drinken. Het drietal was nog maar circa tweeënhalve week oud en de twee poesjes waren sterk vermagerd. Dus moest er wat anders op gevonden worden: Een pleegmoeder met een flesje. Zodoende verhuisden de katjes en kreeg ik toch nog fleskittens dit jaar. Zo laat in ’t seizoen had ik er eigenlijk niet meer op gerekend.

Afwijkende voorpootjes
Duumke en Pietsie hebben kromme voorpootjes. Het onderste stukje is scheefgegroeid, zodat ze niet goed kunnen lopen. Duumke heeft twee van deze afwijkende ledematen, Pietsie eentje en Teun is helemaal gezond. Hij is ook stukken groter dan zijn zusjes. Het zou kunnen dat zij bekneld hebben gezeten in de baarmoeder. Het zou ook om een genetische afwijking kunnen gaan.