Vandaag is het zover. De zusjes worden door dierenarts Anne en assistente Mariëlle met veel gepriegel in het gips ‘geholpen’. Met minuscule stukjes tape, watten, gips en pleister worden spalkjes gefabriceerd. Duumke en Pietsie zijn erg braaf en vallen na de behandeling als een blok in slaap.
Broer Teun is thuisgebleven. Ik dacht daar goed aan te doen, maar toen ik weer thuiskwam na de ‘operatie’ bleek het tegendeel waar. Teun schreeuwde de hele boel bij elkaar en was niet tot bedaren te brengen.
Hij miste Duumke en Pietsie heel erg, zelfs zo, dat ik hem maar met moeite aan het drinken kreeg. Toen hij zich er helemaal van verzekerd had dat zijn zusjes écht weer terug waren kalmeerde hij gelukkig.
Proberen maar!
En nu is het afwachten. In ieder geval veertien dagen. Duumke en Pietsie scharrelen voorzichtig rond met hun blauwe ‘bokshandschoentjes’ Als dat goed blijft gaan en de spalkjes blijven zitten moet er daarna nog een ander soort spalkje om, óók weer voor 14 dagen. Het is de bedoeling dat de pootjes op deze manier weer in een normale stand groeien. In de tussentijd gaan we regelmatig terug voor controle. Spannend! En wat geweldig dat iedereen zich zo inzet en meeleeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.